Echt de moeite even ‘aan te leggen’

Als broer en zus hun wandeling door het dorp vervolgen, ruiken ze al snel het vuur van de smid. Hoe dichterbij ze komen, hoe harder het geluid klinkt van het slaan op de ijzers. Ze horen zelfs het sissen van het koelwater. Ze lopen ter hoogte van deZuiderzeestraatweg 639, waar smederij De Nijverheid gevestigd is. Meneer Blaauw is druk aan het werk. Jan en Marie kennen hem wel. Hij komt ook bij hen thuis om de haarden en kachels na te kijken. Moeder koopt bij hem ook huishoudelijke artikelen zoals keukengerei, wasketels, teilen en emmers.

Na de oorlog zullen huishoudelijke artikelen eerst alleen nog maar op punten te koop zijn. De nieuw binnengekomen Bascules (weegschalen) zijn echter wel gewoon te koop is te lezen in een oude advertentie.De zaak werd overgenomen door de heer Brink diegaskachels en later centrale verwarmingen verkocht, aanlegde en repareerde.De winkel werd van lieverlee uitgebreid met allerlei materialen op installatiegebied.  Stootte je bijvoorbeeld per ongeluk het glas van een kachelraampje kapot? Dan kon je hier terecht voor een nieuw op maat gemaakt mica raampje.

Jan wijst naar links waar op Zuiderzeestraatweg 637 Café-Billard ‘De nieuwe Aanleg’zit en zegt:“De caféhouder was vroeger ook boer, maar hij kon wat extra inkomstengoed gebruiken.”Naast allerlei feesten worden in het café ook verkopen bij opbod gehouden van huizen/boerderijen en grond, onder toeziend oog van een notaris.

In de volksmond werd het etablissement later Café ‘Klinkhamer’, genoemd naar de laatste eigenaar. In 1955 vond er een verbouwing plaat en kwam er een aparte eetzaal, gericht op mensen van buiten Hattemerbroek als stop aan de drukke verkeersweg Zwolle-Amersfoort. Er werd reclame gemaakt met de tekst: het is echt de moeite even ‘aan te leggen’. De snelweg was er toen nog niet en dus duurde de reis naar Zwolle over de Zuiderzeestraatweg veel langer dan tegenwoordig. In en om het café vonden allerlei activiteiten plaats zoals sterritten van bromfietsclub ‘Bougieridders’,de leden van de mondharmonicaclubhielden er hun repetities, er werd gedamd en er konden EHBO-cursussengevolgd worden. Verder was het café het startpunt van wielrentochten. In de jaren ’50 werd er ook vlees van noodslachtingen verkocht. Nog later heeft hier jarenlang de plaatselijke Rabobank gezeten.