Het huidige landschap van de gemeente Oldebroek was vroeger één groot moerasgebied met her en der dekzandruggen, een soort duinen die boven het land uitstaken. De voormalige Zuiderzee en het hoger gelegen deel van de Veluwe hebben veel invloed gehad.  Al vroeg werden de dekzandruggen bewoond en vormden de eerste buurtschappen. In de overgang van de droge zandgronden van de Veluwe en de natte gebieden ontstond het esdorp Wezep. Maar dan onder de  plaatsnaam ‘Wisepe’ die al in 1231 bestond. In het dialect ook wel ‘Soppe’ genoemd. Net als De Duivendans, De Voskuil en Het Zand buurtschappen die in de huidige tijd ook nog voorkomen. De bewoners waren dagloners, landbouwers, bezembinders en mandenmakers, nu terug te vinden in enkele straatnamen. In 1396 kreeg Hanzestad Elburg een muur en werd ‘Oldebruch’, later Hollanderbroek en nog later Oldebroek, dienstbaar aan de stad die bloeide door de Zuiderzeevisserij en handel. In het landschap van Oldebroek vind je nog steeds essenakkers en weides met prachtige boerderijen. In het boerderijmuseum ervaar je hoe het boerenleven in Oldebroek vroeger was. In 1862 kreeg Wezep met de bouw van twee molens en kerken al een beetje een dorpsgezicht. De huizen waren vaak niet meer dan plaggenhutten. De laatste plaggenhutten werden nog tot in de jaren ’30 bewoond. Later werd het gebied van de gemeente Oldebroek  geliefd en ontstonden er landgoederen en buitenplaatsen. Ooit heeft er zelfs een kasteel gestaan, Kasteel Puttenstein. Veel is er niet meer te zien, maar de plek kent wel het spannende verhaal van roofridder Herbern van Putten.